Los musicians
Laurent Audemard : direccion musicala, clarinetas, autbòi lengadocian
Aprèp d’estudis classics de clarineta au conservatòri de Montpelhièr, Laurent Audemard fa la descubèrta en 1978 de la musica tradicionala e
de l’autbòi lengadocian que ne vendrà lèu un grand especialista e interprèta.
Fonda lo grop Une anche passe qu’explòra dempuòi 1989 las musicas de Miegterrana, amb de viradas internacionalas e una discografia sovent
guierdonada (Diapason d’Or e Choc du Monde de la Musique en 1993, Coups de cœur de l’Académie Charles Cros…)
Laurent Audemard a tanben multiplicat los escambis au dintre de creacions mesclant los genres musicals o artistics, en França e a l’estrangièr.
Jazz e musica tradicionala (amb Henri Texier de 1985 a 1991, Cuarteto Cedron en 1987, Sortie Sud amb Michel Marre de 1986 à 1988),
musica arabò-andalosa (Asswate de 1995 à 1997), composicions de musicas de film, creacions alentorn d’òbras literàrias
(Le Grand Troupeau de Jean Giono), musicas per lo teatre (Carlo Collodi, Edouardo de Filippo…).
Ne saber mai : lo siti de Une anche passe
Les manufactures verbales : votz
Jakès Aymonino, Joan-Francés Tisnèr, Nadine Gabard,
Marie-Anne Mazeau
Fondat en Gasconha per Jakès Aymonino, lo grop de las
Manufacturas Verbalas s’es lèu afortit coma un dels ensems de votz mai passionnants e novators d’Occitània. Recampant 6 cantaires de granda
mestresa tecnica, Manufactures Verbales mescla musica contemporanea, classica, barròca, improvizacion e tradicion occitana au travèrs d’un
edifici vocal que fa se crosar Monteverdi e lo rondèu gascon, Bach e Manciet, Clément Jannequin e Felix Arnaudin. A registrat en 2006 un
disc fòrça remarcat consacrat als sonets dau grand poèta gascon Bernat Manciet.
Dins l’encastre d’aquela creacion, Jakès Aymonino a
signat la musica e los adobaments d’unes poèmas de Max Roqueta.
Lo grop es aquí en version quartet en luòc dau sextet costumièr.
Ne saber mai : les Manufactures Verbales
Lo siti de Joan-Francés Tisnèr
François Fava e Henri Donnadieu : saxofòns e flaüta
Partenaris regulièrs de Laurent
Audemard au dintre
de
Une anche passe, los saxofòns François Fava e Henri Donnadieu tenon en comun l’apartenéncia dobla a n’aqueles dos monds musicals
que se mesclan sovent : lo jazz e las musicas tradicionalas.
Henri Donnadieu ensenha la clarineta e lo saxofòn a l'escòla del Jazz Action Montpellier.
Guillaume Séguron : contrabassa
De l’acostic a l’electric, de l’escritura a l’improvizacion, dau
sòlo als orquèstres largs, aquel contrabassista que jòga regularament desempuòi 2003 dins los grops de Denis Fournier, explòra liurament totas
las dralhas musicalas. En mai de sas collaboracions amb de musicians de jazz (Antony Ortega, Louis Sclavis, René Bottlang...), a tanben jogat
e registrat per Lambert Wilson dins son espectacle e album La nuit américaine en 2005-2006, e ensengat un projècte sòlo a partir de l’òbra
dau pintre Jackson Pollock (Mobile, 2006)
Denis Fournier : batariá e percussions
Originari de Montpelhièr, Denis Fournier traça son camin musical
dempuòi 25 ans, dins lo fiu dau jazz, sens jamai doblidar sos rasics occitans. Antau a fondat d’unes ensems, cadun per exprimir la
diversitat de son univèrs musical e de sos aflats. Sa musica dubrís lo jazz a totas menas de bastisons, tot prepausant una paleta larga de
sentits e colors.
Coma capmèstre o invitat, a trabalhat amb los mai grands musicians de jazz contemporanèus (Archie Shepp, Mal Waldron, Siegfried Kessler,
Louis Sclavis, François Corneloup, Claude Barthélémy, Didier Levallet…). Mena dempuòi quauquas annadas projèctes nombroses au dintre de
formacions divèrsas, dau sòlo au quintet, e a sempre seguit en parallèla collaboracions amb los artistas occitans (Carlotti, Robert Marti,
Une anche passe, Les Souffleurs de Rêve d’Alan Charrié)
Ne saber mai : lo siti de Denis Fournier
Roland Pécout : diseire
Escriveire-viatjaire de las caras multiplas, es a l’encòp poèta,
reviraire, dramaturg, jornalista e assagista. Escriu e publica en occitan coma en francés, "doas lengas coma doas claus per comprendre lo mond".
Es l’autor de recuèlhs de poèmas, de racontes de viatges (au Levant, dins las Americas, en Euròpa tota, en Miegterrana o en Africa), d’estudis
de recèrca en etnologia, istòria de l’art e literatura, sens doblidar Occitània qu'a escrich sus aquò fòrça articles en revistas. L’òbra
de Max Roqueta a marcat prigondament Roland Pécout. A escrich d’articles marcants sus ela ; a realizat la primièira video sus Max Rouquette
et son Vert paradis en 1983. Diseire remirable, fa ausir amb justesa e emocion los tèxtes dau poèta dins sa lenga coma en francés.